Ο καιρός ήταν κακός. Δηλαδή κάκιστος. Το κρύο και ο αέρας των 9 μποφώρ δημιουργούσαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα του ''δεν το κουνάω από το σπίτι με τίποτα''. Αλλά είναι αυτή ακριβώς η ατμόσφαιρα που μας έκανε να φύγουμε από το κέντρο. Πολλές φορές αυτό το ''θα κάτσω μέσα'' είναι που σε κάνει να χάνεις στιγμές που δεν θα ξανάρθουν πίσω. Ακόμα και αν θέλεις να τις ζήσεις με παγωνιά και έναν δαιμονισμένο αέρα. Η διαδρομή μέσα στο χειμωνιάτικο τοπίο και η γαστρονομική εμπειρία στο ''Λιμάνι'' στην Παλαιά Φώκαια είναι από αυτές τις στιγμές.

Γνωστό σε όσους αναζητούν ψαροταβέρνες με ιστορία και καλό όνομα. (Αλλωστε συχνά το περιβόητο ''word of mouth'' είναι δυνατότερο της καλύτερης διαφήμισης...)

Μαγαζί 40 ετών με την διάσημη ψαρόσουπα του -ναι, όντως άξιζε 100% - και όχι μόνο. Προσωπικά ''κόλλησα'' με την μακαρονάδα ''Το λιμάνι'', έχω την αίσθηση πως οι φωτογραφίες είναι αδύνατον να περιγράψουν την νοστιμιά.

Λάτρεψα τα τηγανητά κολοκυθάκια, το ψητό χορτοπιτάρι, την καβουροσαλάτα, τα καλαμαράκια, τα λευκά αχνιστά μύδια με τυρί κρέμα και άνιθο αλλά και το κοτόπουλο σουβλάκι με φρεσκότατες τηγανητές πατάτες.

Ενα μαγαζί όμως είναι οι άνθρωποι του κυρίως. Είναι εκείνοι που τρέχουν να διαλέξουν τα καλά υλικά. Να ετοιμάσουν τα πάντα, από την κουζίνα ως το σερβίρισμα. Είναι εκείνοι που κάνουν τους πελάτες να νιώθουν σαν να είναι στο σπίτι τους.

Και κάπως έτσι μου αρέσει να μπαίνω και εγώ στην κουζίνα και να ρωτάω πολλά και διάφορα, να μαθαίνω τον κόσμο πίσω από αυτήν, να καταλαβαίνω τι είναι αυτό που τους κάνει να δίνουν το 100% του εαυτού τους σε ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα όπως αυτό.

Η Κατερίνα Κοψολαίμη μου έδωσε την πιο κατάλληλη απάντηση. 

''Το να προσφέρεις ένα απολαυστικό πιάτο είναι ένδειξη αγάπης. Και δε υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή από τους ευχαριστημένους πελάτες που μας λένε φεύγοντας '''Φάγαμε καλά, χαλαρώσαμε δίπλα στην θάλασσα και θα ξανά έρθουμε σίγουρα''.

Αυτό σκέφτομαι είναι και το βασικότερο. Την ρωτάω υποθετικά σε ποιόν θα ήθελε να κάνει το τραπέζι και μου απαντάει αμέσως  ''στον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλλο γιατί ήταν ονομαστός όχι μόνο για την πολυφαγία και την καλοφαγία του, αλλά και για τα πλουσιοπάροχα δείπνα και συμπόσια που οργάνωνε....''

(Λογικό. Στο ''Λιμάνι'' θα έτρωγε πλουσιοπάροχα και ο ίδιος...)

Στο μενού έχουν προσθεθεί και vegan γεύσεις γιατί οι εποχές αλλάζουν και απαιτούν και διαφορετικές προσεγγίσεις μαζί με την παράδοση. 

Στα συν, το εξαιρετικό προσωπικό που ξέρει την δουλειά του και αυτό ΔΕΝ είναι δεδομένο. Οσο τους βλέπω να εξυπηρετούν, να προτείνουν, να αντιπροτείνουν και να ενημερώνουν αναλυτικά τους πελάτες για κάθε πιάτο, σιγουρεύομαι πως όλο αυτό είναι ''αγάπη''.

Αγάπη για το καλό φαγητό, τις ελληνικές γεύσεις και τις άριστες πρώτες ύλες.

Αγάπη, καλή διάθεση και επαγγελματισμός. 

Αν προσθέσει κάποιος τις πολύ καλές τιμές είναι ένας ακόμα καλός λόγος να επιστρέψει στο ''Λιμάνι''.

Και δεν χρειάζεται να περιμένουμε το καλοκαίρι για να ταξιδέψουμε στην γεύση.

(Το κάθε #λιμάνι είναι εκεί για εμάς 12 μήνες τον χρόνο....)