Η επιθυμία μου ήταν να βρω ένα μέρος να απομονωθώ και να δουλέψω στη σιωπή.

Ζήτησα να βλέπω θάλασσα όταν ξυπνάω, να μπορώ να τρέχω στην παραλία στις 7 το πρωί, και να ακούω τα κύματα το βράδυ πριν κοιμηθώ.

Να έχει αισθητική. Ζεστασιά.

Να μη φωνάζει την πολυτέλεια, να την έχει μέσα του με φυσικό τρόπο.

Να μη χρειαστεί να μετακινηθώ αλλά να μπορώ να γράψω, να διαβάζω, να πάρω αποφάσεις, να καθορίσω νέες «στρατηγικές». Και το βρήκα. 

To Orraon Lux Apparts βρίσκεται στην παραλία του Μονολιθίου, στην Πρέβεζα. Δεν είναι το τυπικό ξενοδοχείο, δεν είναι απλά ένα κατάλυμα.

Είναι το όραμα μιας οικογένειας. Κρύβει πίσω του ηρεμία, αγάπη, και ομορφιά στην λεπτομέρεια.

Ο Νίκος έβαλε την μαεστρία. Η Αλεξία την αισθητική. Και το αποτέλεσμα όμορφο. Αρμονικό. Ακριβώς σαν τους ίδιους. 

Λόγω δουλειάς ταξιδεύω αρκετά. Δεν θυμάμαι πια σε πόσα ξενοδοχεία έχω κοιμηθεί. Είναι η πρώτη φορά όμως που δεν ήθελα να φύγω.

Δεν ήθελα να απομακρυνθώ από την θέα στο μπαλκόνι μου. Ενα Ιόνιο τόσο μπλε. Ενα ηλιοβασίλεμα τόσο κόκκινο. Και μια παραλία ατελείωτη.

Ολοι τα δωμάτια είναι κατασκευασμένα με σεβασμό στα τοπικά υλικά και την παράδοση, χωρίς να στερούνται τεχνολογίας και έξυπνων συσκευών.

Ολα τα δωμάτια αποπνέουν ηρεμία και κομψότητα.

Ο κάθε χώρος παίρνει την ενέργεια αυτών που τον κατοικούν. Εκείνων που τον δημιούργησαν.

Το πρωινό που μου έφτιαξε με αγάπη η Αλεξία, το μεσημεριανό που μου μαγείρεψε με αγάπη ο Νίκος, είναι αυτά που κρατώ γυρνώντας πίσω.

Οι πόλεις και τα ξενοδοχεία είναι πρωτίστως οι άνθρωποι. 

Οι άνθρωποι είναι η περιουσία μας.

(Θα επιστρέψω)