Διαδικτυακή φίλη που είχα την χαρά να καλέσω σε εκδηλώσεις μας. Να την γνωρίσω. Να ανταλλάξουμε απόψεις χωρίς να μείνουμε στην τυπική διαδικτυακή επαφή. Υπέροχα λόγια θαυμασμού και συμπάθειας κάτω από κάθε μου ανάρτηση. 

Μηνύματα στήριξης στο messenger.

Και λίγες μέρες πριν αντιλαμβάνομαι πως δεν την έβλεπα πια ενώ την ακολουθούσα. Την αναζήτησα. Πουθενά. Θεώρησα πως θα είχε διαγράψει τον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook. Αλλά όχι.

Ο λόγος που δεν την έβλεπα ήταν ότι με είχε κάνει block. 

Ξαφνικά άρχισα και πάλι να αμφιβάλλω σοβαρά για τις διαδικτυακές σχέσεις. Οσο περνάει το πρώτο σοκ, αντιλαμβάνομαι για ακόμα μια φορά την επιπολαιότητα και την ματαιότητα τους.

Δεν μπορούσα όμως να θυμηθώ τι ακριβώς της είχα κάνει έτσι ώστε από τα μεγάλα λόγια λατρείας σε δημόσια θέα, να φτάσει στο να μην επιθυμεί να με δει στο newsfeed της ποτέ ξανά.

Μπόρεσα να δω τις τελευταίες αναρτήσεις της. Αναρτήσεις γεμάτες σενάρια συνωμοσίας για την πανδημία. Σενάρια γραμμένα με κεφαλαία γράμματα και θυμό, που δεν περίμενα να διαβάσω από μια γυναίκα που και εγώ θαύμαζα.

Και αμέσως κατάλαβα. Οι δικές μου απόψεις κατά των θεωριών συνωμοσίας ήταν αυτό που την έκανε να μου δείξει την απέχθεια της. Απόψεις που ποτέ δεν έγραψα με μένος και οργή, κάτι που ούτως ή άλλως δεν κάνω ποτέ.

Ο λόγος μου είναι ιδιαίτερα μετρημένος καθώς σαν επαγγελματίας γνωρίζω εξαιρετικά την θετική δύναμη αλλά και την νοσηρότητα των social media.

Αναρωτιέμαι. Γιατί δεν με έκανε unfollow ή έστω unfriend.

To block κρύβει πολύ βαθύτερα θέματα.

Στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να σοκαριστώ. Το μεγαλύτερο σοκ το είχα ήδη νιώσει όταν συγγενής αγαπημένη με έκανε block, και λίγες μέρες μετά αναγκάστηκε να κάτσει δίπλα μου στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μη μπορώντας να αρθρώσει λέξη.

Το είχα νιώσει όταν έκανε ακριβώς το ίδιο συνεργάτης μου χρόνια, που έχουμε ανοίξει τις καρδιές μας πάνω από τραπέζια γεμάτα φαγητό.

Από φίλη επίσης που είχα την χαρά να γνωρίσω εκτός internet, η οποία με κάνει block από το facebook και με ακολουθεί στα υπόλοιπες πλατφόρμες αφήνοντας γλυκά μηνύματα.

Φυσικά και έχω μπλοκάρει κόσμο. Αλλά κόσμο που με ενοχλούσε. Με παρενοχλούσε. Που ήταν πλέον επικίνδυνη η όποια επαφή μου μαζί τους.

Αν κάτι με ενοχλεί, θα κάνω unfollow. Αν δω πως έχω να κάνω με «φίλους» που ποτέ δεν έχουμε ανταλλάξει λέξη για χρόνια, αν δώ πως η τελευταία τους ανάρτηση ήταν πχ το 2018, αν δω πως δεν υπάρχει επίσης καμμία φωτογραφία τους για να ξέρω με ποιόν-α έχω να κάνω, 

τότε ίσως κάνω unfriend. 

Καθώς υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός που μπορείς να έχεις αλληλεπίδραση, πρέπει να διαλέξεις τις επαφές σου.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως το θέμα δεν είναι σοβαρό. Πως η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω. 

Η ζωή όμως είναι και στο διαδίκτυο. Τους τελευταίους μήνες, η ζωή είναι ΚΥΡΙΩΣ στο διαδίκτυο και ως φαίνεται θα παραμείνει για καιρό εκεί.

Οι χαρακτήρες λοιπόν φαίνονται καθαρά. Είτε μέσω on line, είτε μέσω off line συμπεριφορές.

Συνήθιζα να λέω πως είμαι τυχερή που έχω 3-4 φίλες και φίλους από το μακρυνό παρελθόν. Από ένα παρελθόν χωρίς social media, likes, pins, tweets, posts, unfollow, blocks.

Τώρα ξέρω πόσο πολύ πραγματικά τυχερή είμαι επί της ουσίας.