Η νέα εργασιακή πραγματικότητα λόγω πανδημίας, έφερε στην επιφάνεια την κακή ή ελλιπή επικοινωνία μεταξύ των εκάστοτε τμημάτων.

Οι εταιρείες με οργανωμένο HR, προσαρμόστηκαν στα δεδομένα εκπαιδεύοντας τους εργαζόμενους πάνω σε tech δεξιότητες, αλλά δεν έμειναν μόνο εκεί.

Εστίασαν στην ψυχική υγεία των ανθρώπων τους.

Στο team bonding.

Στο σωστό καταμερισμό αρμοδιοτήτων.

Στην χαλαρή επικοινωνία μεταξύ στελεχών, που τώρα έπρεπε να πάρουν αποφάσεις μέσα από μια κουζίνα η ένα σαλόνι, φορώντας φόρμες.

Οι καρποί εκείνων των δράσεων είχαν σαν αποτέλεσμα, την αύξηση στην παραγωγικότητα.

Η σωστή διαχείριση των ανθρώπων ήταν πάντα μονόδρομος, και στην εποχή που διανύουμε, ακόμα πιο πολύ.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, πως μια εταιρεία θα δώσει βάση και προσοχή στο προσωπικό μόνο και μόνο για το δικό της image.

Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση: οι πραγματικά καινοτόμες εταιρίες, δεν θα δώσουν πόρους και χρόνο στο ανθρώπινο δυναμικό μόνο και μόνο για την κερδοφορία.

Θα το κάνουν ακριβώς επειδή ξέρουν πως η κακή επικοινωνία, η βαριά ατμόσφαιρα, τα λάθη που γίνονται από έλλειψη όρεξης ή ανευθυνότητας, έχουν επιρροή σε όλα τα τμήματα μιας επιχείρησης.

Αν κάτι ζητούν οι εργαζόμενοι τελικά, είναι Ηγέτες να τους εμπνεύσουν.

Εργοδότες, που ακούνε.

Managers, που θα δέσουν συναισθηματικά μια ομάδα.

«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» λένε.

Προσωπικά, κάθε φορά που είμαι δυσαρεστημένη από κακή εξυπηρέτηση, από ασυνεννοησία και έλλειψη πληροφόρησης, σκέφτομαι αυτή την παροιμία, συνυπολογίζοντας βεβαίως τον δύσκολο χαρακτήρα ενός ανθρώπου που ενίοτε δεν επιθυμεί να εξελιχθεί και να αλλάξει, όσους leaders και αν έχει γύρω του..)