Ο κύριος μπήκε πριν χρόνια στον Οίκο Μόδας που δούλευα, με κατεβασμένο το κεφάλι. Είχε ελαφρώς βρώμικα ρούχα και μια περίεργη οσμή.

Με συνεσταλμένο ύφος, έβαλε τα χέρια του στις τσέπες και έβγαλε πολλά λεφτά.

«Έχουμε επέτειο γάμου και ήθελα να πάρω μια ακριβή τσάντα στη γυναίκα μου, είπε με γλυκύτητα, ήρθα κατευθείαν από το μαγαζί μου, ψαράδικο... ξέρετε...ζητώ και πάλι συγγνώμη, όμως έχω λεφτά».

Αυτό που δεν γνώριζε είναι ότι εμείς είχαμε πάγιες τακτικές εξυπηρέτησης. Όποιος έμπαινε στο κατάστημα, ακόμα και αν φορούσε τρύπια ρούχα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν πλούσιος πελάτης. "Θα δίνετε τον ίδιο χρόνο εξυπηρέτησης που θα δίνατε στον ίδιο άνθρωπο αν έμπαινε μέσα με ακριβό κοστούμι κι ακριβό ρολόι. Γιατί πρώτον αυτό είναι το σωστό. Και δεύτερον, δε ξέρετε ποτέ ποιος έχει επί της ουσίας πολλά λεφτά. Να μάθετε να αντιμετωπίζετε τους πελάτες με ίσους όρους. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μάθημα που μπορώ να σας δώσω.»

Την κα Γιάννα, CEO του Οίκου, τη θυμήθηκα σήμερα που μπήκα σε κατάστημα να ρωτήσω μια τιμή και μου απάντησαν «Είναι ακριβό αυτό που ρωτάτε... πολύ ακριβό.».

Στο ίδιο κατάστημα πελάτης μπαίνει με ύφος συνομωτικό. Με πλησιάζει λέγοντας πως θέλει να αγοράσει δυό τσάντες, Η μία για την γυναίκα του και η άλλη για την σύντροφο του.

Είχε έντονα συναισθήματα ενοχής αλλά η δική μου στάση ήταν ξεκάθαρη.

Καμμία κριτική, Κανένας μορφασμός αποδοκιμασίας. Ο κάθε πελάτης έχει τη δική του ζωή, και εμείς μια επιχείρηση να κάνουμε κερδοφόρα.

Αυτός είναι και ο στόχος.

Η πώληση αφορά την αξία της ενσυναίσθησης.

Όλα τα άλλα, ξεπερασμένες στρατηγικές παλιών, δανεικών και νεόπλουτων εποχών.

#Educate_your_people

#Cucci