Θέλει τόλμη να έρθεις σε σύγκρουση με έναν πολιτικό όπως ο Recep Tayyip Erdoğan. Θέλει μεγάλη ψυχική αντοχή για να τα βάλεις με τους ακραίους Ισλαμιστές της χώρας, κρατώντας τα θετικά και τις αξίες της πολυπολιτισμικότητας.
Περνώντας από την Βουλή, μου ήρθε στο μυαλό ο γάμος του Emmanuel Macron με την Brigitte Trogneux. Δεν ξέρω Έλληνα πολιτικό που προέβη πρόσφατα σε ένα μη συνηθισμένο μοτίβο ερωτικής σχέσης.
(Με εξαίρεση ίσως τον Κικίλια που άκουσε τα εξ αμάξης λόγω του γάμου του με την Μπαλατσινού. Και «μεγάλη»(!) και πρώην μοντέλο, και με παιδιά, και πρώην σύζυγος του Κωστόπουλου.)
Διαβάζω επαίνους για την πολιτική στάση του Macron. Δικαίως.
Είναι ίσως ο πιο σημαντικός Ηγέτης που έχει να επιδείξει αυτή τη χρονική στιγμή η Ευρώπη.
Πίσω όμως από τις γενναίες αποφάσεις του κάθε Ηγέτη, είτε είναι πολιτικό πρόσωπο είτε επιχειρηματίας, τεράστιο ρόλο παίζει με ποιόν ή ποιάν συμπορεύεται.
Δεχόμαστε κριτική για τις επιλογές μας στην προσωπική μας ζωή.
Αυτές μας καθορίζουν. Αυτές μας χαρακτηρίζουν.
Η επιλογή του συγκεκριμένου να τα βάλει με ότι απειλεί την Δημοκρατία και την Ελευθερία, δεν εκπλήσσει.
Εχει ήδη κάνει την προσωπική του «επανάσταση» από την στιγμή που ερωτεύτηκε μια γυναίκα 25 χρόνια μεγαλύτερη.
Την γενναιότητα του, την έχει αποδείξει.
Γιατί θέλει γενναιότητα να υπερασπίζεσαι αυτόν/αυτήν που επέλεξες ακόμα και αν οι άλλοι διαφωνούν ή αδυνατούν να το κατανοήσουν.
Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι μία ακόμα ροζ ιστορία προς μαζική κατανάλωση.
Εχει να κάνει με σοβαρή επιλογή ζωής.
Και αυτή η επιλογή, έχω την αίσθηση, πως επηρεάζει και τις υπόλοιπες. Ακόμα και αν κάνεις λάθη -ο Πρόεδρος της Γαλλίας δεν είναι άμοιρος λαθών- σημασία έχει τελικά να ξέρεις ποιός είσαι και που θες να πας. «Αυτόφωτος».
Και επί της ουσίας «Ηγέτης».