Θα πρέπει να ζούμε την ζωή μας εξαιρετικά ανάλαφρα. Χωρίς περιττά βάρη. Θα πρέπει να στεκόμαστε κάπου-κάπου με ηρεμία και να κοιτάμε τον ουρανό γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα τον κοιτάμε ''μόνιμα''. Οσες τραγωδίες και να συμβαίνουν γύρω μας, πέφτουμε πάντα στο ίδιο λάθος. Να παίρνουμε αποφάσεις τύπου ''δεν θα ξανα-αγχωθώ για μικροπράγματα'' και τα σχετικά , τα οποία ξεχνάμε το επόμενο πρωί όταν τρέχουμε πανικόβλητοι στις κυλιόμενες του μετρό να προλάβουμε έναν συρμό όταν ο επόμενος θα έρθει σε 3 -το πολύ 5 λεπτά-. Τα νεκροταφεία είναι φίσκα απο ''αναντικατάστατους'' επαγγελματίες, ερωτικά λόγια που ποτέ δεν βγήκαν απο τα στόματα και νέους που έφυγαν ξαφνικά, πριν καν χαράξουν την μοναδική τους πορεία στον χρόνο και χορτάσουν ταξίδια, φίλους, παραλίες, γλυκά ξενύχτια και τρελές αγάπες. Αρχίζω και θυμώνω πια με την ατάκα που συχνά ξεστομίζουμε . Το ''δεν έχω χρόνο'', το ''πνίγομαι'', ''το παλεύω'' για πράγματα που συχνά εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε είναι μάλλον μια ασέβεια σε ανθρώπους που θα έδιναν τα πάντα να ''κάνουν τόσα πολλά '' και όχι να είναι καθηλωμένοι σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου που συχνά απουσιάζει και αυτό το χαρτί υγείας -πόσο τραγικό-. Ολοι έχουμε επιλογές. Αν δεν μας αρέσει κάτι, καλό είναι να το κόψουμε πριν μας ''κάψει''. 
Αν κάνουμε υπερβολικά πολλά, αυτό που χρειάζεται είναι μια αυστηρή διαχείριση χρόνου.
Κόβουμε τα περιττά. Κρατάμε τα ουσιώδη.
Ανθρώπους. Σχέσεις. Λόγια. Εργα.
Κάθε μέρα -και αυτό το οφείλουμε στον εαυτό μας- θα πρέπει να είναι μια μέρα που στολίζουμε το κάθε μας λεπτό, με ότι μας κάνει να χαμογελάμε.
Αγαπώ πολύ αυτούς που κλωτσάνε ''τύχες'' και ''γνωριμίες'' και ''συναναστροφές ανούσιες'' απο αυτές που τα φιλιά στέκονται αμήχανα στον αέρα.
Να έχεις ''θέση'' για την ζωή σου. Να επιλέγεις. 
Να κάνεις και αυτοκριτική.
Οι μέρες είναι εύθραστες. Οι νύχτες βαριές. 
Αρχίζουμε και νιώθουμε καλά μόνο και μόνο που ξυπνάμε. Αναπνέουμε. Τρέχουμε. Τρέχουμε.
Πολλοί δεν έχουν αυτό το προνόμιο.
Και ναι, κάποιες μέρες θα είναι εξ-ορισμού δύσκολες. Η ζωή είναι ενίοτε δύσκολη για αυτό να σέβεστε περισσότερο αυτούς που καμμιά φορα τα βλέπουν όλα μαύρα, είναι πιο υγιείς απο αυτούς που τα βλέπουν ΟΛΑ, μονίμως όμορφα. Η ρεαλιστική προσέγγιση των προβλημάτων, το να κατανοούμε ότι ναι, δεν θα είναι όλα πάντα ρόδινα, είναι αυτό που μας κάνει να είμαστε ρεαλιστές , να συνεχίζουμε να δημιουργούμε και να ονειρευόμαστε. Πατάμε στην γη, κοιτάμε τον ουρανό και μαθαίνουμε τι σημαίνει ''πρόβλημα'' και τι ''προβληματισμός''.
Make each moment count.