Αρχές Μαρτίου έχω έρθει σε κεντρική τράπεζα για να κάνω μια πληρωμή Αντιλαμβάνομαι πως κάτι δεν δουλεύει σωστά στο ΑΤΜ και ζητώ βοήθεια από μία υπάλληλο. Έρχεται αλλά έχει ένταση. Εξυπηρετεί εμένα την ίδια στιγμή που της ζητούν κι άλλοι να τους εξυπηρετήσει. Το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται. Της εξηγώ πως θα πρέπει να το δούμε πάλι. Αρχίσει και φωνάζει. Είναι προσβλητική. Κουνάει τα χέρια της με θυμό. Μου λέει πως έχουν σπάσει τα νεύρα της .

Πως είναι λίγα τα άτομα στην τράπεζα και δεν μπορεί να τα κάνει όλα. 

Σήμερα χρειάστηκε να βρεθώ στην ίδια τράπεζα και αναγκάστηκα να συνεργαστώ μαζί της. Δεν είχε θυμό. Είχε θλίψη. Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα καθώς οι πελάτες δεν τηρούσαν τα μέτρα.

Όσο της μιλούσα στο γραφείο επαναλάμβανε φράσεις όπως "Εχει κολλήσει το μυαλό μου, τι μου είπατε; Γιατί μπήκε αυτός μέσα; Τι θα κάνουμε με αυτό που πάθαμε; Τι μου είπατε; Συγγνώμη κολλάει το μυαλό μου, έχω δύο παιδιά και φοβάμαι".
Έξω από την τράπεζα επικρατεί νευρικότητα καθώς αργεί να ανάψει το πράσινο φως για να μπει ο καθένας και να μειωθεί η αναμονή των επόμενων.

Είναι η πρώτη φορά που βγήκα έξω από τις 14 Μαρτίου. Ένιωσα άβολα με την μάσκα και τα γάντια που πάνε σετ με την καχυποψία του "πόσο κοντά μου είναι τώρα αυτός;". Βρήκα την διαδικασία απαραίτητη αλλά στρεσογόνα.
Η καραντίνα με τα χιουμοριστικά βιντεάκια, τις μαγειρικές και τα θετικά quotes/tips που ανταλλάσσονται, δεν είναι τίποτα μπροστά στην ουσιαστική διαχείριση της *επόμενης μέρας* στην εργασία και την καθημερινότητα.

Θα κληθούμε να είμαστε σε εγρήγορση για ότι καινοτόμο παρουσιαστεί, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα.

Θα ανακαλύψουμε νέους τρόπους συμπεριφοράς και σε πολλούς θα βγει ο κρυμμένος τους εαυτός. Καλός και κακός.

Θα χρειαστούμε υπομονή. Τόνους υπομονής για αυτά τα νέα δεδομένα.

Είμαι πάντα αισιόδοξη και εστιάζω στο καλό.

Μόνο που αυτή τη φορά όλα θα τα κρίνει η απόσταση. Δεν θα είναι αρκετό το #thinkpositive.

Τώρα θα φανεί αν η κάθε εταιρεία έχει στρατηγική εξέλιξης και αν οι άνθρωποι της έχουν διάθεση να αλλάξουν, να περάσουν στο άλλο επίπεδο.

Θα κριθεί η ηγεσία και το management σε μια εποχή που θα παίξει ρόλο η ενσυναίσθηση και όχι οι στείροι κανόνες.

Θα κριθούν οι σχέσεις, είτε επαγγελματικές είτε προσωπικές.

Φεύγοντας είπα στην υπάλληλο ότι την καταλαβαίνω. Πώς κατανοώ τον φόβο της. Δεν είχα την δύναμη να έρθω πάλι σε έντονη αντιπαράθεση μαζί της.

Η εποχή που δεν θα έχουμε την πολυτέλεια να τσακωθούμε, ίσως είναι ήδη εδώ.

Και θα επιβιώσουμε. ΜΑΖΙ. Άλλη επιλογή δεν έχουμε.

(Και επιτέλους: Δεν είναι δώρο η πανδημία.)