«Την υγειά μας να έχουμε!»

Ποτέ άλλοτε δεν είχε τόση σημασία αυτό το κλισέ. Αλλά η ζωή έχει τα δικά της πλάνα και θα στα υπενθυμίσει την κατάλληλη στιγμή. Αυτή η χρονιά, έβγαλε σεργιάνι τους φόβους μας.

Ήταν οι μόνοι που έτρεχαν έξω αμέριμνοι χωρίς κωδικό και χαρτιά κυκλοφορίας. Η φύση ηρέμησε.

Και εμείς έπρεπε να ζήσουμε χωρίς Πασχαλιάτικες φωτογραφίες από γραφικά χωριά, χωρίς glam εξόδους, χωρίς ανέμελη κατανάλωση και πολυπληθή εξαναγκαστικά ρεβεγιόν.

Χωρίς την υποχρέωση «να αποδείξουμε πως περνάμε wow στα social media».

Οι φόβοι, μας έπαιζαν. Ξαφνικά κατάλαβαμε πως η καθημερινότητα που ξέραμε έμπαζε νερά.

Kλειστήκαμε σε σπίτια που δεν έμοιαζαν πάντα με σελίδες deco περιοδικού. Οι τοίχοι μας πίεζαν.

Επρεπε να αντιμετωπίσουμε εμάς και τους δικούς μας.

Οι σχέσεις δοκιμάστηκαν. Οι δουλειές έδειξαν αν άξιζε να παραμείνουμε ή όχι. Σε κάθε παγκόσμια κρίση όμως που κουβαλάει τον θάνατο, η ζωή βγαίνει δυνατότερη.

Είναι εκείνες οι στιγμές που σε κάνουν να πάρεις αποφάσεις γενναίες. Δυσάρεστες. Επίπονες.

Το 2020 μας έφερε αντιμέτωπους με αλήθειες που δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε γιατί τρέχαμε συνεχώς.

Ηρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη.

Να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα.

Να σκεφτούμε εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης.

Να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία προς όφελος μας.

Το 2020 έκανε πράξη την φράση του Σαββόπουλου:

«Και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιούς θα πας.

Και ποιούς θα αφήσεις».

Το 2021 αφήνουμε λοιπόν πίσω ότι έφυγε.

Νιώθουμε ευγνώμονες για ότι παρέμεινε.

Και ανυπομονούμε για αυτό που θα έρθει.

Καλή χρονιά με συγκρατημένη αισιοδοξία και ασυγκράτητη θέληση για ΖΩΗ.