Ο ταξιτζής με ρωτάει αν καπνίζω. Του απαντώ "όχι".Μου λέει πως κάπνιζε 2 πακέτα την ημέρα. Ένα πρωινό πριν 25 χρόνια μπήκε στο όχημα του από το νοσοκομείο "Σωτηρία", μια κοπέλα γύρω στα 18 με τον μπαμπά της ο οποίος φαίνονταν πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει καλά. Ο ταξιτζής μου εξομολογήθηκε με ντροπή, πως δεν το έσβησε το τσιγάρο που κάπνιζε, παρόλο που κατάλαβε πως ο επιβάτης του ήταν πολύ άρρωστος. Η αξία της διαδρομής ήταν 500 δραχμές. Η κοπέλα φτάνοντας στον προορισμό κι αφού εβγαλε έξω από το ταξί τον μπαμπά της με κόπο, ρώτησε τον ταξιτζή αν έχει παιδιά. Εκείνος απάντησε "Εχω δύο μικρές κόρες". Τότε εκείνη του είπε " Ο πατέρας μου θα πεθάνει σε ένα μήνα από ότι μας είπαν οι γιατροί. Κάπνιζε πολύ. Σας δίνω ένα δεκαχιλιαρο και δεν θέλω ρέστα. Αλλά θέλω να πάρετε τη γυναίκα και τις κόρες σας να πάτε έξω απόψε να φάτε κάτι κι να πιείτε μια μπύρα για τον μπαμπά μου. Και αν θέλετε να τις δείτε να μεγαλώνουν, κόψτε το τσιγάρο. Ο δικός μου ο μπαμπάς δε θα με δει να μεγαλώνω".
Ο ταξιτζής μου εξομολογήθηκε πως εκείνη τη μέρα έκοψε το τσιγάρο μαχαίρι. "Θα ήθελα να μάθω-μου είπε- αν εκείνη η κοπέλα είναι καλά σήμερα, αν έχει οικογένεια, πως είναι η ζωή της".
Ο νέος που μπήκε ως συνεπιβάτης μου, σχολίασε ένα τραγούδι του Δάκη που εκείνη τη στιγμή άρχισε να χαϊδεύει μελωδικά τα αυτιά μας στο ραδιόφωνο. "Μου αρέσει εκείνη η εποχή και τα τραγούδια της, λέει. Είμαι ρομαντικός αλλά και τι άλλο μας έμεινε από το να είμαστε ρομαντικοί;"
Λ. Συγγρού. Αρχίζει να βρέχει.
Δίπλα μου στέκεται μηχανή με νέο ζευγάρι πάνω. Εκείνος χωρίς μαλλιά, με μούσι, δείχνει να δυσκολεύεται στην βροχή. Η κοπέλα πίσω του, του σκουπίζει το κεφάλι σε μια κίνηση "προστασίας".
Οι "άγγελοι/δάσκαλοι εμφανίζονται πάντα την κατάλληλη στιγμή στη ζωή μας να μας δείξουν τον δρόμο. Στην ζωή του ταξιτζή, εκείνη η 18χρονη ήταν ο δικός του "άγγελος".
Ένας 25αρης ρομαντικός.
Μια κοπέλα που δείχνει την αγάπη της
σκουπίζοντας τις σταγόνες από το γυμνό κεφάλι του αγαπημένου της.
3 εικόνες /3 μαθήματα.
Η οικογένεια, ο έρωτας, η τρυφερότητα, οι δικοί μας ανθρωποι, θα είναι πάντα πάνω από όλα τα εκάστοτε projects.
Όσο πετυχημένα και είναι αυτά.
(Υ.Γ. Δεν έχω ξανά ακούσει από ταξιτζή πιο συγκλονιστική ιστορία. Και ελπίζω το ζευγάρι της μηχανής να καταλάβει πως πρέπει να φοράει κράνος.)
