Κάποιες φορές η ματιά ενός ταξιδιώτη στο δικό σου νησί, μπορεί να είναι αρκετά αποκαλυπτική. Μια ''ξένη'' ματιά μπορεί να ''απογυμνώσει'' τα τοπία καλύτερα. Ισως είναι απαλλαγμένη από την οικειότητα της καταγωγής, η την προκατάληψη του ''γνώριμου''.

Την Ευαγγελία την γνωρίζω- διαδικτυακά- πολλά χρόνια τώρα και πάντα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που αποτύπωνε τον κόσμο.

Ενας ''ευαίσθητος'' τρόπος αλλά και ρεαλιστικός. Κάπως έτσι μου εμφανίστηκαν μπροστά και οι φωτογραφίες από την Ανδρο.

Μελαγχολικές και φωτεινές παράλληλα, άρχισαν να δείχνουν την ομορφιά του Αιγαίου έτσι όπως μόνο οι ''ταξιδιώτες'' αντιλαμβάνονται.

Τα χωριά, οι εκκλησίες, ο ουρανός-συχνά μαύρος και λυπημένος- άρχισαν να δείχνουν σε μένα, ένα διαφορετικό νησί.

Αφαιρετικό. Λιτό. Ομορφο. Και όπως η ίδια τονίζει ''Και μαζί πάντα παρόν, το φως του Αιγαίου''.

Καθόλου επεξεργασμένο, μόνο μια ''άλλη'' ματιά.

Και είμαι πια σίγουρη.

Τι νόημα έχει το ταξίδι αν δεν είσαι ταξιδιώτης?