«Γιατί δεν μίλησε τότε; Γιατί δεν έφυγε;»
Γιατί δεν είναι πάντα εύκολο. (Αυτοί που υποστηρίζουν πως είναι εύκολο δεν το έχουν βιώσει.)
Γιατί μπορεί να φοβάται. (Τις συνέπεις της φυγής της. Την εκδίκηση του.)
Γιατί δεν έχει ακόμα την δύναμη να μιλήσει δημόσια για αυτό. (Σκέφτεται την ανθρωποφάγα κριτική μέσα από την ασφάλεια ενός πληκτρολογίου.)
Γιατί νομίζει πως της άξιζε. (Την έχει πείσει πως εκείνη είναι υπεύθυνη για την δυστυχία και την ευτυχία του. Πως αν ήταν καλή μαζί του δεν θα φτάνανε τα πράγματα εκεί που φτάσανε.)
Γιατί δεν έχει που να στραφεί για βοήθεια. Για στήριξη. (Νιώθει πως δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί της. Ξέρει πως ο κόσμος «δεν θέλει να φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν».)
Γιατί ξέρει πως δεν θα την πιστέψουν. (Θα πρέπει να πείσει πως δεν το προκάλεσε. Φοβάται πως ακόμα και κάποιοι από τον δικό της κύκλο, ίσως την θεωρήσουν υπεύθυνη για ότι συνέβη.)
Γιατί προσπαθεί να το ξεχάσει και να συνεχίσει την ζωή της. (Νομίζει πως μπορεί να το θάψει μέσα της και να προσποιηθεί πως ποτέ δεν συνέβη.)
Γιατί δεν νιώθει έτοιμη να μιλήσει για το θέμα αυτό. (Οσο μεγαλώνουμε οι εμπειρίες που περνάμε μας δίνουν την δύναμη να μιλήσουμε την στιγμή που εμείς κρίνουμε ως κατάλληλη.)
Γιατί είναι δικαίωμα της να πάρει τον χρόνο που έχει ανάγκη και να αποφασίσει εκείνη πότε μπορεί να το καταγγείλει.
Δεν είναι πάντα εύκολο για μια γυναίκα να μιλήσει ανοιχτά για την βία που έχει υποστεί.
Δεν έχει καμμία σημασία πότε συνέβη το περιστατικό.
Δεν έχει καμμία σημασία αν εκείνη άργησε να μιλήσει.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως βρήκε το θάρρος να το κάνει.
Και αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα.
Aς μην ξεχνάμε το «γιατί δεν μιλούσε;».
Το «γιατί δεν έφευγε;»