Ήδη από την πρώτη Ιούνιου, το φουμπού γέμισε με ευχές για καλό καλοκαίρι. Απελπισμένες εικόνες με τα minions να ουρλιάζουν ότι θέλουν διακοπές. Μυθικές παραλίες που μέχρι και στο μετρό έφτασε η χάρη τους. Πέρασε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Να τα foodies.Τα selfies μέσα από το καθρεφτέ γυαλί, το cocktails δίπλα και όσο πιο γρήγορα να μαυρίσει η πατούσα (γιατί το υπόλοιπο θέλει λίγο ακόμα για να ψηθεί). Τα πανοράματα (..) και ο αφρός της θάλασσας. Και τώρα? Ε τώρα , mini αποδράσεις για να ξεφύγει λίγο ο άλλος από την καθημερινότητα που τον κυνηγάει (αν πρώτα σταματήσει να «τρέχει πανικόβλητος» όταν τον ρωτάς τι κάνει..) . Α! Και για όσους έχουν ε; Μην ξεχνιόμαστε.

Και δώστου γκρίνια γιατί «ο βλάχος» σου χρεώνει την ομπρέλα κανά δεκάρικο. Και οι υποσχέσεις και απειλές (αλήθεια σε ποιόν?) ότι δεν θα ξαναπατήσει το πόδι εκεί. Και εκεί να δικάζεται μέσα από τα σχόλια , όλη η Τουριστική Πολιτική. Η οποία τελικά υπάρχει?

Το ότι ζούμε σε μια από τις χώρες με το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής στον κόσμο, ένεκα γεωγραφικών και κλιματολογικών συνθηκών, συγκαταλέγεται μέσα στην λίστα των «Εννοείται» που κουβαλάει το μεγαλύτερο ποσοστό, ασυνείδητα μέσα του.

Άλλοι -πιο συνειδητά- όμως το γνωρίζουν. Και ξέρουν ότι ο ήλιος και η θάλασσα της Ελλάδας δεν μπαίνει σε κονσέρβα να πάει στο Βλαδιβοστόκ. Επίσης ξέρουν ότι είμαστε γωνιακό οικόπεδο χρόνια τώρα. Αλλά επειδή το έχουμε δεδομένο, το αφήνουμε στη μοίρα του. Και δεν μιλάω για πολιτικούς και κόμματα. Μιλάω για εμάς. Ο «βλάχος» λοιπόν αδιαφορεί παγερά αν εσύ γκρινιάξεις για το 10ευρω. Γιατί; Γιατί κατεβαίνουν οι ορδές των τουριστών όπως μας λένε. Χαμός. Θα πνιγούμε στο τάλιρο. Και μετά θα φορολογηθούν όλοι αυτοί και θα ανακάμψουμε και οι υπόλοιποι. Συγγνώμη που πια δεν μπορώ να γελάσω.

Όταν ο άλλος περιμένει 2 μήνες να δουλέψει και η ζήτηση είναι δεδομένη, το ξεχνάς να κάνει σκόντο. Αυτά σε ευνομούμενες κοινωνίες. Που το σήμα του εκάστοτε Οργανισμού Τουρισμού, σημαίνει έλεγχο , πιστοποίηση γιατί αλλιώς πρόστιμο. Και έλα μετά με τον κηδεμόνα σου να ξαναδώσεις εξετάσεις και βλέπουμε. Εδώ γιούργια. Μέχρι και ο Ξένιος Δίας τον Αύγουστο, σου νοικιάζει ταράτσα στη κάθε Μύκονο σε τιμές Νέας Υόρκης. Κλασσικό ε; Θα πας όμως. Γιατί πρέπει να το «πεις». Πρέπει να βγεις να μοιραστείς αυτήν την ευδαιμονία. Μην γκρινιάζεις τότε. Θες να δεις παραλίες; Για ανέβα προς τα πάνω. Από Θεσσαλία και πάνω. Το πλοίο είναι ακριβό; Πάρε το ΚΤΕΛ. Πίστεψε με αξίζει. Ένα βιβλίο. Λίγη μουσική. Έτσι και αλλιώς είσαι όλη μέρα σαν το γιατρό με τα ακουστικά στα αυτιά. Τώρα σε μάρανε; Άσε την Μαρία Αντουανέτα στο σπίτι. Να κάνει και αυτή διακοπές μια φορά. Για πάρε το πλοίο και πήγαινε εκεί. Στα «μικρά»...

Προσφάτως ταξίδευα από την μια άκρη της Ελλάδας. 36 ώρες πήγαινε έλα. Δίπλα μου μια παρέα Γάλλων. 45+. Καλοβαλμένοι και άνετοι. Το πρωί μας βρήκε όλους να ξυπνάμε από το πάτωμα. Κουβερτούλα και τέλος. Αλλά ξέχασα. Και αυτοί είναι «βλάχοι». Ζώα. Σιγά μην την πέσεις κάτω .Τι είσαι; Κανά ταγάρι;Kαι το παιδί;Kαι άμα κολλήσει καμία αρρώστια; Πάντως τα παιδάκια τους είχαν φτιάξει μια φωλιά με τις κουβέρτες και μάλλον το διασκέδαζαν πιο πολύ από όλους.

Τα ακτοπλοϊκά. Κλασσική περίπτωση Ελληνικής αυτοχειρίας το καλοκαίρι. Εκεί «οπλίζεσαι» με τον Καβάφη και εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος... Το θέμα σου είναι να πας και στα πούπουλα ή να πας εκεί? Γιατί αν όντως ο σκοπός σου είναι ο προορισμός, διασκέδασε το.

Έχει όμως και μικρές φιλότιμες προσπάθειες που γεμίζουν σιγά σιγά το χάρτη. Σε όλη την Ελλάδα.Mainstream ή μη. Που απόλυτα συνειδητοποιημένοι με την ..ελληνική έκφραση «value for money» , κάνουν ότι μπορούν να αποτάξουν από πάνω τους αυτή την ρετσινιά. Παρόλα τα εμπόδια. Και άμα βρεθείς κάπου καλά και σε περιποιηθούν και οι τιμές τους είναι αξιοπρεπείς, πες το. Ειδικά αυτό. Πάρε μια αναπνοή και γράψε το. Μοιράσου το. Γιατί μόνο έτσι ο ρουμλετατζης θα μπει στη θέση του. Και άσε τον εσύ να συνεννοείται με τον Ιβάν από τη Σιβηρία. Έτσι και αλλιώς αυτός φοράει βραχιολάκι all inclusive ενώ εσύ έχεις τον Χάρτη στα χέρια..

ΥΓ.Αντηλιακό κορίτσια.Το είπε και ο Hugh Jackman.