-Πότε και πως προέκυψε η ιδέα για την εφαρμογή INSAVIOR;

Το κύριο έναυσμα για την δημιουργία της εφαρμογής ήταν το τραγικό γεγονός της Sarah Everard στο Λονδίνο, στις 3 Μαρτίου του 2021.

Όπου η 33χρονη Σάρα, καθώς έφευγε από το σπίτι μιας φίλης της κατα τις 21:30 το βράδυ για να πάει στο δικό της περπατητή, σε μια απόσταση περίπου 4km απήχθηκε, βιάστηκε και απαγχονίστηκε από ένα άντρα αστυνομικό ο οποίος εκμεταλλεύομενος το αξίωμα του και προφασιζόμενος ότι η Σάρα παρενέβηκε κάποιους κανόνες της καραντίνας – εφόσον ήταν την περίοδο της πανδημίας του κορωνοιού- την βασάνισε και την σκότωσε.

Μάλιστα, όπως έγινε μετά γνωστό από τον δράστη, η επιλογή της Σάρας ήταν τυχαία. Ήθελε «απλά» να είναι γυναίκα. Μια γυναίκα που θα είχε την ευκαιρία να εκτελέσει σ’ αυτήν, το πλάνο της ντροπής, το οποίο ήταν και προσχεδιασμένο.

Τότε, ξεσηκώθηκε ένα παγκόσμιο κύμα οργής απ’ όλες τις γυναίκες παγκοσμίως, οι οποίες χρησιμοποιήσαν την φωνή τους και εξέφρασαν τον θυμό τους προς τον χαμό της γυναίκας, κόρης, συντρόφου, φίλης Σάρας στην θέση της οποίας μπορούσε να ήταν η καθεμιά απ’ μας, που θα τύχαινε να περάσει εκείνη την ώρα από το συγκεκριμένο σημείο, εφόσον όπως προανάφερα «χρειαζόταν μόνο» να είναι μία γυναίκα μόνη της.

Παράλληλα, λόγω αυτου του τραγικού συμβάντος έγινε παγκόσμια κατακραυγή απ’ τις γυναίκες, θίγοντας το θέμα του ότι επειδή είμαστε γυναίκες μας στερούνται κάποια βασικά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Όπως, το αίσθημα του να βρισκόμαστε σχεδόν πάντα σε συνεχή αφύπνιση και με το αίσθημα της ανασφάλειας να μας διέπει σε κάθε βήμα που θέλουμε να κάνουμε μόνες.

Οταν περπατάμε μόνες μας ή οταν πάμε στο αυτοκινητό μας, που πρέπει τα κλειδιά να είναι πάντα σε ετοιμότητα μήπως και μας επιτεθεί κάποιος, ή που αν φοράμε ακουστικά καθώς περπατάμε ή γυμναζόμαστε πρέπει πάντα το ένα να είναι κατεβασμένο για να αντιλαμβανόμαστε το τι συμβαίνει γύρω μας μήπως και μας ακολουθεί ή μας επιτεθέι κάποιος, ή που πρέπει πάντα να προσέχουμε το τι φοράμε μήπως και προκαλέσουμε κάποιον ψυχικά διαταραγμένο και μας βιάσει, όπως και άλλες πολλές τραγικές περιστάσεις, που αναγκαζόμαστε εμείς ως γυναίκες, για τον λόγο του ότι είμαστε γυναίκες, να βιώνουμε.

Με πείραξε πάρα πολύ προσωπικά αυτό το περιστατικό και με επηρέασε η συνεπακόλουθη πορεία του, γιατί σ’ όλες μας πιστεύω έχει τύχει να πρέπει ή να θέλουμε να περπατήσουμε μόνες μας, αλλά το αίσθημα του φόβου, της ανασφάλειας αλλά και του τρόμου μας κατακλύζει.

Παράλληλα, τον ίδιο καιρό περίπου, αποκαλύφθηκε το τραγικό γεγονός που βίωσε η διεθνής αθλήτρια μας και Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου όπου αποτέλεσε το έναυσμα στο να ανοίξει ο ασκός του αιόλου στον Πανελλαδικό αθλητισμό αλλά και καλλιτεχνικό χώρο, όπου πολλοί άνθρωποι, στην συντριπτική πλειοψηφία τους γυναίκες, αποκάλυψαν τα όσα βίωναν ή έχουν βιώσει.

Πριν καν καλά καλά κοπάσει όλο αυτό το τραγικό γεγονός, οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα έδιναν και έπαιρναν. Και η μια γυναίκα να χάνεται τόσο άδικα μετά την άλλη.

Είχα συγκλονιστεί τόσο πολύ, ένιωθα μια τεράστια ευθύνη να με κατακλύζει και το άδικο να με πνίγει.

Έτσι σκέφτηκα μια ιδέα η οποία όντας πολύ δημιουργική και πρωτοποριακή θα μπορούσε να προσφέρει άμεση λύση και να δημιουργήσει ένα ασφαλέστερο αύριο για την καθεμιά μας, για την κάθε γυναίκα παγκοσμίως, είτε στο δρόμο, είτε στην δουλειά, είτε στο ίδιο της το σπίτι.

Δυστυχώς, λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων, εφόσον χρειάζεται ένα σημαντικό ποσό για την υλοποιήση της, δεν μπόρεσα να εκτελέσω αυτή μου την ιδέα για την ώρα, όμως κατάφερα ευτυχώς να δημιουργήσω ένα μέρος της ιδέας μου, με την στήριξη της οικογένειας μου, που είναι η εφαρμογή INSAVIOR η οποία έχει δημιουργηθεί με πολλή κόπο  και μελέτη αλλά προπαντών, με πολλή νοιάξιμο. 

-Ποια είναι η ένταση του φαινομένου στην Κύπρο του σήμερα;

Η Κύπρος του σήμερα δεν συγκρίνεται σίγουρα, σε κανένα βαθμό, με την Κύπρο του χθες.

Όπου μπορούσες να κοιμηθείς με ανοιχτά τα παράθυρα, να αφήσεις το παιδί σου να παίξει στην γειτονιά αμέριμνο, να περπατήσεις όπου θες, και ότι ώρα θες μόνη σου και να νιώθεις ασφαλής.

Κατα τ’ άλλα όμως, πιστεύω πως μέχρι στιγμής (αν εξαιρέσουμε κάποια τραγικά συμβάντα όπως λόγου χάρη τα πρωτόγνωρα έγκληματα του Μεταξά και των βαλίτσων του, το 2019) βρισκόμαστε σε αρκετά καλύτερη θέση από την Ελλάδα σε θέμα ασφάλειας στον δρόμο κ.ο.κ.

Τώρα όσον αφορά το φαινόμενο αυτό, στο σπίτι, ότι και να γράψω θεωρώ πως δεν θα ανταποκρίνεται σ’ ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας του τι πραγματικά συμβαίνει, εφόσον εξ όσων γνωρίζουμε η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που βιώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές δεν προβαίνουν σε καταγγελία και ως επί το πλείστον υποφέρουν στην σιωπή.

Έτσι, αν δούμε απλά τα ποσοστά και τους αριθμούς που μας παρέχει ο ΣΠΑΒΟ (Σύνδεσμος για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια) στην Κύπρο, βλέπουμε πως πριν καλά-καλά φύγει το 2022, μόνο στο πλαίσιο των 16 ημερών δράσης για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών - μεταξύ 25/11/22 και 10/12/22 - έχουν ήδη γίνει 596 κλήσεις προς το ΣΠΑΒΟ και την Εθνική Γραμμή Βοήθειας 1440, σ’ ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Δηλαδή, οι κλήσεις που έγιναν αναλογούν σε 37 ανά ημέρα. Δηλαδή, τα ποσοστά πλέον μιλούν από μόνα τους. 

-Τι προβλήματα αντιμετωπίσατε όταν ξεκινήσατε το όλο project;

Καταρχάς, να αναφέρω πως ότι πω στην συνέχεια, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κατηγορία αλλά ξεκάθαρο γεγονός, εφόσον πιστεύω ακράδαντα πως αν ήμουν κάποιος άντρας και δε μεγαλύτερος, και δε με κάποια θέση ή λεφτά, θα είχα μια εντελώς διαφορετική μεταχείριση και οι δυσκολίες, οι κλειστές πόρτες, τα αόρατα εμπόδια αλλά και η γενική δυσπιστία που αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω θα εξαφανίζονταν αυτομάτως.

Αυτό που με ενοχλεί πάνω απ’ όλα μετά την αδιαφορία, είναι και αυτό που καλέστηκα να συνάντησω ως επί το πλείστον κατά την διάρκεια προσπάθειας και διαικπεραίωσης του όλου έργου.

Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την αναίρεση υποσχέσεων και τα λόγια, τα πολλά λόγια που δεν έγιναν ποτέ όμως πράξη.

Είτε αυτός ήταν κάποιος ιδιώτης, είτε μια εταιρεία, είτε ένας κρατικός οργανισμός. Μετατράπηκαν σε αναπάντητα καλέσματα και ghosting.

Και είναι κάτι που μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να αντιληφθώ, είναι κάτι που με ενοχλεί και με θυμώνει.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί να μην πεις απλά στον άλλο -συνάνθρωπο σου- ένα όχι.

Γιατί να μην μπορείς να σεβαστείς τον χρόνο και την ενέργεια κάποιου ανθρώπου.

Σε κάποιον πολιτικό, σε κάποιο δημόσιο πρόσωπο, σε κάποιον άνθρωπο με λεφτά και εξουσία θα συμπεριφερόσουν το ίδιο;

Δυστυχώς, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν έχει καταλάβει ακόμα πως το ποιον του και το ποιον του καθενός από μας, καθορίζεται από τις πράξεις μας και όχι τα λόγια μας. Όπως επίσης με θυμώνει και συνάμα με απογοητεύει η έλλειψη ανθρωπιάς.

Αν είσαι ένα άτομο που μπορείς όντως να βοηθήσεις, είτε λόγω της θέσης σου, είτε λόγω της ιδιότητας σου, αλλά δεν αφιερώνεις σ’ ένα νέο παιδί ή σ’ ένα συνάνθρωπο σου 5 λεπτά απ’ τον χρόνο σου για να τον ακούσεις και τουναντίον αδιαφορείς ή χειρότερα, του κόβεις τα φτερά του, είσαι συνένοχος. Είσαι συνένοχος που τα νέα παιδιά και οι νεαροί ανθρώποι πλέον φοβούνται να ονειρευτούν, δεν τολμούν να ονειρευτούν.

Προσωπικά, ως Δήμητρα, αν δεν είχα τα κότσια και την επιμονή που έχω λόγω της πίστης μου στην ιερότητα του σκοπού της INSAVIOR με τα όσα άκουσα και αντιμετώπισα, δεν θα τα παρατούσα ούτε μια, ούτε 2 αλλά 100 φορές.

Ας είμαστε ή ας γίνουμε μάλλον, λίγο πιο ανθρώπινοι και ας σκεφτόμαστε καλύτερα τα λόγια μας πριν ανοίξουμε το στόμα μας και απαντήσουμε σ’ έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κυνηγήσει με όλη του την ψυχή το όνειρο του, βοηθώντας μέσω αυτού και άλλους ανθρώπους.

Ας μην είμαστε εμείς οι υπαίτιοι που θα τα παρατήσει μήτε αυτοί που θα του κόψουν τα φτερά του, αλλά αντιθέτως ας γίνουμε το έναυσμα και η έμπνευση που χρειάζεται να συνεχίσει,και κυρίως στην αρχή του που χρειάζεται την περισσότερη στήριξη.

Επίσης, ένας άλλος κατασταλτικός παράγοντας και ίσως ο μεγαλύτερος στην δημιουργία της INSAVIOR ήταν η έλλειψη ουσιαστικής και άμεσης παροχής οικονομικής βοήθειας από το κράτος.

Αφου τα κρατικά αλλά και ευρωπαικά προγράμματα και κονδύλια επιχορήγησης προυποθέτουν να δώσεις εσύ μπροστά τα λεφτά, είτε κάνοντας δάνειο είτε με κάποια άλλη λύση, και μετά, αφου κάνεις το δάνειο και βάλεις τα λεφτά θα σου δοθεί από το κράτος ένα μεγάλο μέρος του ποσού, μετά από ένα με ενάμιση χρόνο, έαν εγκρίνουν βέβαια το project σου, που η INSAVIOR και γενικά η όλη ιδέα που είχα δεν έμπιμπτε καν στις κατηγορίες που ήταν διαθέσιμες για επιχορήγηση.

Και ας μην αναφερθούμε καν στην γραφειοκρατία και στον έλεγχο που υπάρχει. Είναι αυτό που λέμε «δώρο άδωρο».

-Τι μέτρα πιστεύετε οφείλουν να παίρνουν οι επίσημοι φορείς για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας;

Ας ξεκινήσουν αρχικά απο την διαπαιδαγώγηση των παιδιών στο σχολείο.

Που στο εκπαιδευτικό μας σύστημα συναντά κανείς την μόρφωση αλλά όχι την παιδεία. Που καλλιεργείται η αριστεία στα μαθήματα και στην γνώση αλλά δεσπόζει η ανεπάρκεια στους τρόπους, τις αξίες και τις αρχές.

Που έχουμε πληθώρα άριστων ναι μεν μαθητών, απαίδευτων δε. Ας μάθουμε τα παιδιά μας από μικρά να σέβονται και να αγαπούν και να μην εσωτερικεύουν τα συναισθήματα τους, αλλά να εκφράζονται ελεύθερα.

Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να χαρούν και να ζήσουν την παιδικότητα τους.

Ας τους χαρίσουμε όμορφες στιγμές, υγιείς πρότυπα και θετικά οικογενειακά ερέθισματα, που είναι αυτά που αύριο σ’ ένα μεγάλο βαθμό, θα τους καταστήσουν ως ψυχικά υγιείς ενήλικες, σύζυγους, άντρες, πατεράδες ή ως ψυχικά αρρωστημένους και καταπιεσμένους, μισογύνηδες, σεξιστές, βιαστές, γυναικοκτόνους και κακοποιούς.

Στη συνέχεια, καλό θα ήταν οι επίσημοι φορείς να δημιουργήσουν δωρεάν παροχές/μονάδες συμβουλευτικής φύσεως από καταρτισμένους επαγγελματίες, συμβούλους, ψυχολόγους οπου κάθε οικογένεια ή κάθε ζευγάρι θα μπορούσε να συμβουλεύεται, να καθοδηγείται, και να λαμβάνει στήριξη σε κάποια καίρια θέματα που το απασχολούν εμπράκτως,  ώστε και οι ίδιοι οι γονείς να είναι σε θέση να πάρουν στήριξη ή καθοδήγηση για να είναι σε θέση να δημιουργήσουν ένα υγιές, ηθικό, αγαπησιάρικο και ασφαλές περιβάλλον για τα αυριανά μέλη της κοινωνίας, τα παιδιά.

Τέλος, οι επίσημοι φορείς θα πρέπει όπωσδήποτε να μεγιστοποιήσουν τις ποινές και τις κατηγορίες στους γυναικοκτόνους και στους κακοποιούς, χωρίς να αφήσουν περιθώρια ελάφρυνσης και αναστολής.

Πρέπει και οι επίσημοι φορείς να «βοηθήσουν» την κοινωνία να καταλάβει πως αυτό που γίνεται είναι καθαρά έγκλημα έναντι του γυναικείου φύλου και πως αποτελεί ξεκάθαρα κακουργηματική πράξη.

Όπως επίσης, οι ίδιοι οι επίσημοι φορείς ευθύνονται που οι άνθρωποι και δε οι γυναίκες έχασαν την εμπιστοσύνη τους προς αυτούς, και γι αυτό πολλές γυναίκες τείνουν και καταλήγουν να σωπαίνουν και να επιδέχονται την κακοποιήση στην σιωπή της μοναξιάς τους και να μην καταγγέλουν τις κακοποιητικές καταστάσεις που υφίστανται λόγω του ότι φοβούνται πως δεν θα ανταποκριθούν οι ίδιοι οι επίσημοι φορείς όπως πρέπει, ή ακόμα χειρότερα, πως θα δεχτούν για άλλη μια φορά κάποιο άλλο είδος κακοποιήσης όπως είναι η λεκτική και η ψυχολογική βία.

Παράλληλα, οι επίσημοι φορείς θα πρεπε να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητες τους και να φέρονται πιο ανθρώπινα σε όσους χρειάζονται άμεση βοήθεια και στήριξη (και που ίσως διακυβεύεται η ίδια τους η ζωή).

Επιβάλλεται να βοηθούν άμεσα και πρόθυμα, με λεπτότητα, ευγένεια, ενσυναίσθηση, και να εξαλειφθεί επιτέλους η αχρείαστη γραφειοκρατία και η ταλαιπωρία.

-Εχετε άτομα στο δικό σας περιβάλλον που έχουν υποστεί βία;

Δυστυχώς στην φάση που βρισκόμαστε τώρα ως κοινωνία είναι σχεδόν αδύνατο η απάντηση να είναι αρνητική παρά καταφατική.

Επομένως ναι, δυστυχώς έχω δικά μου άτομα που κάποια φάση της ζωής τους υπέστησαν βία.

Και κάπου εδώ θέλω να αναφέρω την σημαντικότητα του να είσαι παρών και παρούσα σε τέτοιες καταστάσεις και να βοηθάς και να στηρίζεις εμπράκτως το δικό σου άτομο, κάποιο άτομο που την δεδομένη στιγμή υποφέρει και να μην γυρνάς την πλάτη, αντιθέτως να είσαι το αποκούμπι του και το εισητήριο του για διέξοδο αντιλαμβανόμενος πως ένα μεγάλο και σημαντικό μερίδιο της έκβασης της εκάστοτε κατάστασης γέρνει και προς τα εσένα.

Επομένως, επέλεξε να του δώσεις την σωστή βαρύτητα για να έχει και το καλύτερο αποτέλεσμα για τον ίδιο τον άνθρωπο, τον άνθρωπο που αγαπάς. 

Πώς μπορεί μια γυναίκα να καταλάβει πως βρίσκεται σε μια σχέση επικίνδυνη;

Η απάντηση είναι απλή. Όταν δεν είναι ευτυχισμένη. Γιατί; Γιατί πολύ απλά χάνεις τον εαυτό σου και πολλές φορές ο ίδιος σου ο εαυτός μπορεί να σε οδηγήσει σε δυσμενείς, δυσάρεστες και κακές καταστάσεις.

Ή για τον απλό λόγο του ότι είναι μόνο και μόνο επικίνδυνο το να μην είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος. Επικίνδυνο για σένα την ίδια γιατί χάνεις το δώρο της ζωής και το νοήμα της. Τώρα για πρακτικούς λόγους.

Μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει εάν βρίσκεται σε μια επικίνδυνη σχέση όταν δυσάρεστα, αρνητικά συναισθήματα την κατακλύζουν και συνάμα το υποσυνείδητο της, το ένστικτό της, σημάνουν το καμπανάκι του κινδύνου, ακόμα και αν η ίδια δεν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει.

Βέβαια σ’ αυτό το κομμάτι η ενημέρωση αποτελεί κομμάτι μείζονος σημασίας για την ίδια την γυναίκα, γιατί το κομμάτι της επικινδυνότητας δυστυχώς δεν αποτελείται μόνο από μία πτυχή αλλά διέπεται από πολλές.

Επίκινδυνη σχέση θεωρείται μια σχέση όπου εκδηλώνεται οποιαδήποτε μορφή βίας ή κακοποιήσης μέσα σ’ αυτήν.

Και η βία δυστυχώς παίρνει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι λεκτική, ψυχολογική, οικονομική, σεξουαλική, σωματική ή ακόμα και πνευματική.

Αναλύουμε όλες τις μορφές βίας στο άρθρο της INSAVIOR  “Αναγνώριση της βίας στις διαφορετικές της μορφές”. 

Ποιο θα είναι το θετικό αντίκτυπο της INSAVIOR για μια γυναίκα που θα την έχει στο κινητό της;

Eίναι η δυνατότητα δικτύωσης και ένωσης μεταξύ των INSAVIORS σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και η δυνατότητα παροχής άμεσης βοήθειας στην όποια γυναίκα INSAVIOR μας χρειάζεται.

Είναι η δυνατότητα της κοινότητας μας να μετουσιώνει σε πράξη την γυναικεία αλληλεγγύη σε καταστάσεις όπου η σωματική ακεραιότητα κάποιας από μας κινδυνεύει.

Είναι η δυνατότητα της άμεσης συμπαράστασης και εξεύρεσης λύσης στην γυναίκα - INSAVIOR που χρειάζεται άμεση ψυχολογική υποστήριξη και από κάπου να πιαστεί.

Είναι η ενημέρωση της γυναίκας INSAVIOR μέσα από τα ενημερωτικά μας άρθρα, είναι η ενθάρρυνση και η ενίσχυση της γυναίκας INSAVIOR μέσα από τα ενθαρρυντικά μας αποφθεγμάτα, μα και η σωματική της ενδυνάμωση μέσα από τα επιλεγμένα βίντεο αυτοάμυνας της INSAVIOR, όπου και αν βρίσκεται, από τον διακεκριμένο προπονητή μας.

Στόχος της INSAVIOR είναι να θωρακίσει την καθεμιά από μας, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά και σ’ αυτήν την δύσκολη στιγμή να μην είναι ποτέ ξανά καμιά μόνη και αβοήθητη και κυρίως να μην χαθεί καμιά άλλη.

Η ίδια η κοινότητα της INSAVIOR είναι και ο παράγοντας που θα καθορίσει την αποτελεσματικότητα της. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να έχουν την εφαρμογή όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες γίνεται, μα και γυναίκες αλληλέγγυες.

Η εφαρμογή θα δουλεύει ωσότου νοιαζόμαστε η μια για την άλλη. Ωσότου καταλάβουμε ότι σήμερα είσαι εσύ αύριο μπορεί να είμαι εγώ.

Ωσότου αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό «της», το πρόβλημα είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ.

Επαναλαμβάνω, όσες περισσότερες γυναίκες έχουν την εφαρμογή INSAVIOR τόσο πιο ασφαλείς θα είμαστε όλες μας.

Έτσι λειτουργεί!

Η INSAVIOR παίρνει σάρκα & οστά και μαζί και μέσω από εσένα και εμένα, δίνουμε ΜΑΖΙ, ένα τέλος στην εποχή της ανασφάλειας και δημιουργούμε μαζί με αγάπη, μια νέα φωτεινή εποχή πιο ασφαλή & πιο αλληλέγγυα, αρχίζοντας από την ίδια μας την πατρίδα, την μητέρα Ελλάδα και την Κύπρο μας.