1. Πόσο ταυτίζεστε εσείς σαν γυναίκα του σήμερα με την ᾽Ἐλένη'', μια ηρωίδα που ταξιδεύει μέσα στους αιώνες ;
-Εφόσον μιλάμε για τη μυθική Ελένη του Γιάννη Ρίτσου, η οποία μεστή και κατασταλαγμένη αναφέρεται στο μάταιο, στο πρόσκαιρο και στο άσκοπο των καταστάσεων που έχει βιώσει στην ως τώρα ζωή της, ταυτίζομαι στο απόλυτο. Η ματαιοδοξία και η δοξομανία δεν έχουν χώρο στη γυναικεία φύση μου.
2. Πως είναι να συνεργάζεται κανείς με τον Δήμο Αβδελιώδη? Να βρίσκει κοινά μονοπάτια και αυτά να μπορεί ο θεατής να τα βρίσκει εύκολα;
-Το να συνεργάζομαι με τον Δήμο Αβδελιώδη μου δίνει χαρά, σιγουριά και την ίδια στιγμή ένα πλαίσιο το οποίο το χρειάζομαι γιατί σαν φύση είμαι εκρηκτική. Είναι μαθητεία και αναδόμηση για μένα η συνεργασία μου μαζί του. Χαίρομαι που ανακαλύψατε κάποιο μονοπάτι που εύχομαι να σας οδήγησε κάπου λυτρωτικά και να σας ανύψωσε ψυχικά γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε μας κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση. Ακόμα και αν δεν έχει πάει όπως ακριβώς την είχαμε ορίσει. Υπάρχουν αυτά τα κοινά σημεία μεταξύ εμού και του Δήμου που λειτουργούν λυτρωτικά.
3. Σας δυσκόλεψε ο Ρίτσος; Υπήρχαν κομμάτια του συγκεκριμένου έργου που έπρεπε να μπείτε πιο βαθιά για να τα φέρετε στην επιφάνεια;
-Η δυσκολία βρίσκεται μόνο στην ποιητική μορφή του έργου, σε μία "στρατιωτική" σχεδόν πειθαρχεία διότι κάθε λέξη είναι μία εικόνα. Δεν μπορείς να αφήσεις κανένα κενό γιατί τότε ο πίνακας θα είναι ατελής. Ο τρόπος διδασκαλίας του Δήμου Αβδελιώδη αφορά κυρίως στην εκφορά του λόγου, άρα υπηρετεί στο ακέραιο τις έννοιες και τα αισθήματα του δημιουργού. Κάθε προσωπική προσέγγιση είναι καθαρά για ιδία χρήση. Τα νοήματα βγαίνουν αβίαστα με απλότητα και σεβασμό προς τις λέξεις.
4. Πως βιώνετε την αντίδραση του κόσμου; Προσωπικά ένιωσα τους θεατές καθηλωμένους αλλά και με μια ελαφριά συγκίνηση.
-Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο έργο έχει παιχτεί σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους. Η καθήλωση στην οποία αναφέρεστε υπάρχει σε όλα τα έργα του Δήμου Αβδελιώδη. Έχουμε παίξει στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης και σε θέατρο 2 τετραγωνικών. Ο σεβασμός του κόσμου και η συγκίνηση ήταν παντού η ίδια. Αυτό είναι κάτι που βιώνω για πρώτη φορά και ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον κόσμο και τον σκηνοθέτη μου.
5. Με ταρακούνησαν έντονα κάποια στιγμή οι αναφορές στο θέμα του γήρατος και φυσικά αυτό προέρχεται από το ότι μεγαλώνω και νιώθω τον χρόνο να μικραίνει. Σαν ηθοποιός υπήρχαν κάποια μέρη της ᾽Ἐλένης᾽᾽που σας έβγαλαν από το δικό σας ''comfort zone''-ας μου επιτραπεί η έκφραση και σας έκαναν να σκεφτείτε ακόμα πιο δυνατά;
-Όλη η Ελένη του Γιάννη Ρίτσου με δόνησε, με έκανε καλύτερο άνθρωπο, με έφερε πιο κοντά στη θύμηση της μητέρας μου και ανθρώπων που αγαπούσα και έχουν φύγει από κοντά μου. Ακόμα με έκανε να αισθάνομαι πιο λυτρωτικά απέναντι στο χρόνο. Χαίρομαι που σας άγγιξε.
6. Πως είναι να ερμηνεύει κανείς στο ''Μπάγκειο''; Εγώ λάτρεψα τον χώρο με την μία. Ένιωθα έντονα την ιστορία του.
-Για πολύ καιρό ψάχναμε να στεγάσουμε την Ελένη για κάποιες παραστάσεις στην Αθήνα. Από σεβασμό στο έργο και στη καλλιτεχνική πορεία του Βασίλη Παπαβασιλείου, ο οποίος ερμήνευε στο θέατρο Τέχνης εδώ και 2 χρόνια την Ελένη, περιμένοντας να ολοκληρώσει τη σεζόν του, βρέθηκα στον χώρο του Μπάγγειου, τον οποίο μου πρότεινε ο Δήμος Αβδελιώδης. Η πρώτη μου αίσθηση ήταν ότι ο χώρος αυτός είναι ο χώρος στον οποίο ζούσε απ' αρχής η Ελένη του Γιάννη Ρίτσου, σαν να ήταν πάντα εκεί, ένα σκηνικό "μεταφυσικό".
7. Το κοινό της Γερμανίας είχε διαφορές με το ελληνικό κοινό στο πως δέχτηκε την ''Ελένη'';
-Το κοινό της Γερμανίας ήταν ένα κοινό ανοιχτό, χαρούμενο, που δεχόταν στον χώρο του μία παράσταση από την Ελλάδα και την ίδια στιγμή "αυστηρό", μιας και είναι μυημένο στο θέατρο. Γερμανοί και Έλληνες, μέσα στην απόλυτη σιωπή όπως προαναφέρετε, με αντιμετώπισαν ανοιχτά και με απόλυτο σεβασμό. Έμειναν κοντά μας μιλώντας και αναλύοντας αυτό που είδαν, μας αγκάλιασαν και γίναν φίλοι μας. Είναι μέσα στην καρδιά μου, όσο είναι στην καρδιά μου και όλοι αυτοί που έχουν τιμήσει ως τώρα με την παρουσία τους την παράσταση μας. Φυσικά δεν μπορούμε σε όλους να έχουμε την ίδια απήχηση, να αγγίζουμε κομμάτι της ψυχής τους, παρότι είναι το ζητούμενο.
8. Αν η Ελένη ζούσε σήμερα, πως θα βίωνε τον κόσμο και την καθημερινότητα του; Θα άντεχε τόσες αλλαγές και ανατροπές;
-Η μυθική Ελένη άντεξε μέσα στον χρόνο και έγινε αναφορά παγκόσμια για ποιητές, λογοτέχνες και αναγνώστες. Ένα σύμβολο της ελευθερίας είναι αυτό που παίζει ρόλο, σημαίνοντα και καταλυτικό σε κάθε ανατροπή και αλλαγή. Ως σύμβολο λοιπόν ελευθερίας και αιώνιας ομορφιάς είμαι σίγουρη ότι ακόμη και σήμερα, ακόμη και αύριο αντέχει και θα αντέχει.
(Σας ευχαριστώ Βερόνικα)
